Δυο λόγια αντί προλόγου.
Σε αυτό το blog καταγράφω μια σειρά από πολύ προσωπικές σκέψεις και απόψεις,... καθώς κι ένα κομμάτι της ψυχής μου που θέλω να μοιραστώ μαζί σας.
Ελπίζω το όλο αυτό εγχείρημα να βρει απήχηση ...
Σας ευχαριστώ (προκαταβολικά) για την επίσκεψη και τον χρόνο που αφιερώνετε για να διαβάσετε τις αναρτήσεις μου αυτές, παρακαλώντας σας να αφιερώνετε λίγο ακόμη χρόνο για να κάνετε τους σχολιασμούς σας.
Φιλικά, Σπύρος
Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010
Φυλακισμένος τώρα είμαι
στ' άδυτα της πονεμένης ψυχής μου.
Απομονωμένος˙ δεν ζώ πιά,
απλά υπάρχω...
γιατί όμως;
Δεν το θέλω έτσι, αυτό
το "γαμημένο απ' όλους σας" δώρο
που λέγεται ζωή !
στ' άδυτα της πονεμένης ψυχής μου.
Απομονωμένος˙ δεν ζώ πιά,
απλά υπάρχω...
γιατί όμως;
Δεν το θέλω έτσι, αυτό
το "γαμημένο απ' όλους σας" δώρο
που λέγεται ζωή !
* * *
Με φυλακίσατε γιατί με φοβηθήκατε !
Λαμία 5/5/2007
Ετικέτες ΑΤΙΤΛΟ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΙΧΟΙ ΜΟΥ
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Mα γιατί άτιτλο; Κάθε στίχος του θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του...
Θυμωμένα μελαγχολικό ...για να το συνδέσω με τις υπέροχες φωτό που σου σχολίασα παρακάτω
@ nellinezi ,
σίγουρα αυτό το ποιημάκι θα μπορούσε να έχει έναν τίτλο...αλλά στο συγκεκριμένο επειδή δεν ήθελα να το "οριοθετήσω" με μια επικεφαλίδα (ένα τίτλο, δηλαδή) ...το άφησα έτσι.
;-)
------
Όπως είπες, είναι "θυμωμένα μελαγχολικό"(πολύ μου αρέσει αυτός ο χαρακτηρισμός σου), εξ άλλου στα περισσότερα ποιήματα μου η μελαγχολία λαμβάνει πολύ συχνά μέρος στην σύνθεση...
Κι ακόμη η μελαγχολία είναι πολύ όμορφο και λεπτό συναίσθημα...που κάποιες φορές κρύβει μια γοητεία αλλιώτικη,σπάνια,μοναδική.
Κρίμα που οι περισσότεροι πιστεύουν πως η μελαγχολία είναι κάτι άσχημο,κακό ή αρνητικό...
Δημοσίευση σχολίου